یا عباس (ع)

سگ عباسم و از گفته ی خود دلشادم

شیشه ی اشکم و در آب فرات افتادم

شیخ ما گفت بگویم : انا کلب الزینب

چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

مصیبت حضرت عباس (ع)

بهر ارادت پلک خم آورده چشمم
مثل همیشه آب ، کم آورده چشمم
یک سر به چشمانم بزن تا خود ببینی
که چه بلایی بر سرم آورده چشمم
امشب به اشک و خون و خاک و سرمه ی درد
ویرانه ای را در حرم آورده چشمم

دل میکند حس شب شب اکرام ساقی است
از دیده های من فقط یک مشک باقی است

یا عباس (ع)

چه زیادند کسانی که به کم محتاجند
دسته ی خلق همیشه به کرم محتاجند

گر چه معشوق محیط است و محاطش عاشق
لیک هر عاشق و معشوق به هم محتاجند

یا عباس (ع) اشفع لنا عندالله

باز کند هر گره از خلق گرفتار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار
حک شده بر طاق جنان نام علمدار
دست ابوفاضل ابن حیدر کرار

یا عباس (ع)

باید امشب از غمش من آه را کامل کنم
این دو خط غمنامه ی کوتاه را کامل کنم
با قلم موهای مژگانم قلم دارم بدست
شاید امشب چهره ی یک ماه را کامل کنم

این قمر با هر قمر چون فرق دارد بی دلم
عشق می خواهد به قلبم غم بکارد ، بی دلم

یا عباس (ع)

ای حضرت جبریل ثناخوان تو عباس
مه تکه ای از ماه درخشان تو عباس
حاتم بنشسته است کنار حرم تو
او خیره شده بر تو و احسان تو عباس

تا ستون عرش را عباس محکم می کند
کوه هم نزد ابوفاضل کمر خم می کند
هر کجا که روضه عباس شد با سر بدو
چایی این روضه را ام البنین دم می کند