یا علی (ع)

همین که نام تو بردم ، دهان من عسلی شد
و ذوالفقار زبانم به شکل لام علی شد
به دور ذهن و خیالم ، طواف کرد جمالت
به عشق دیدن رویت ، تصورم زحلی شد

یا علی (ع)

قلم به دست بگیرید و واژه ها بنویسید
برای خلق بیایید از خدا بنویسید
به عشق نقطه ی منقوش زیر با بنویسید
به جای واژه ی معشوق، مرتضی بنویسید

به سرسرای خداوند سر بریده بمانید
علی علی بنویسید و سر ز ما بستانید

یا امام حسن مجتبی (ع)

خادمان حرمت جن و ملک ، جبرائیل
می کند حضرت خالق ز مقامت تجلیل
گشته عرش از خم ابروی کمانت تشکیل
کی کنم ماه جمال تو به یوسف تمثیل
از خدا خواسته ام کلب درت باشم چون
می شود کلب ز مهر تو به انسان تبدیل

در کف تربت پاک تو به طف افتادم
طف اشکم که ز هجر‌ تو به کف افتادم

روضه خوان ها

آنانکه روضه خوانند با اشک می توانند
حرف دلی بگویند از عمق جان بخوانند
آنها که عبد یارند ، دائم به پای دارند
مستور سر عشقند بی نام و بی نشانند

حسین جان (ع)

از سر پلک تو افتاده بن و بنیادم
مرغ بام ملکوتم که تویی صیادم
تا خود حشر به پای تو فقط سجادم
اهل جنت نه و من اهل حسین آبادم

یا صاحب الزمان (عج)

افتاده ای بودم که دستم را گرفتی
مانند نوری در دل من پا گرفتی

از آسمان عشق چترت را گشودی
یکدفعه در قلب اسیرم جا گرفتی

یا صاحب الزمان (عج)

من گمراه عجب منکده ای وا کردم
پشت خود را به تو و روی به دنیا کردم
سالها در تن تزویر شدم ناپیدا
گرگ را در تن یک میش هویدا کردم

امام کاظم (ع)

بال و پر سوخته را پا بزنی، می افتد
شکر، چشمت به دل همچو منی می افتد

تو که کوکش نکنی حس نوشتن دارد
مرغ عشق تو ز ساز دهنی می افتد