مرثیه حضرت رقیه (س)

در علقمه از لحظه ای که آن قمر افتاد

امنیت طفلی سه ساله در خطر افتاد

مشغول گریه بود و با احوال غمبارش

در کنج خیمه ناگهان یاد پدر افتاد

دو بیت نذر زهرای  سه ساله


قصه‌ی این کاروان از بس که شد بابا عجیب
موی من آشفته شد حال دلم هم بی شکیب

مثل عمه زینبم حرفم خریداری نداشت...
هر چه من گفتم نزن بدتر مرا زد ، نانجیب


جعفر ابوالفتحی

یا رقیه بنت الحسین اشفعی لنا عندالله

در میان راه بابا من چقدر آزار دیدم
آنچنان زد زیر گوشم عمه را هم تار دیدم

این منافق ها مرا هم دوره کردند و فقط من
عمه زینب را در آنجا محرم اسرار دیدم

زبانحال حضرت رقیه بنت الحسین (س) با پدر

تو بر نی ماه خوش منظر،منم که چشم تر دارم
تو میدانی فقط بابا ، چه دردی در کمر دارم

فتادی بر زمین اما سرت شد همسفر با من
که گفته من بدون دلبرم قصد سفر دارم

یا رقیه (س)

درسته سوخته موهات
اما بازم قشنگه
رنگ خاکستریش با
رنگ موهام یه رنگه

یا رقیه خاتون (س) مددی

من از گرسنگی مثِ
یه تیکه استخون شدم
وقتی سرت رو نیزه رفت
من دیگه نصف جون شدم

زبانحال بی بی رقیه (س) با پدر

من بی تو پاییز

با تو بهارم

خیلی خوشالم

چون تو رو دارم