بسم الله الرحمن الرحیم

شهادت

برای شهید جهاد مغنیه

ز فام قهوه ی چشمت ، کنون که وام گرفتم
چه شرم از اینکه بخواهم ، به قهوه خانه بمیرم

جعفر_ابوالفتحی

تقدیم به مدافعان حرم

من که آرامم و در وقت خودش زلزله ام
العجل یا ولی الله بود زمزمه ام
وای اگر یک سلفی پا به حرم بگذارد
کردم آماده برایش سر تیز قمه ام

 بخدا گر قدمی بهر سرش بردارم
داغ او را به دل مادر او بگذارم

 

غزل اخلاقی

همچو سنبل که ، در ایام جوانی زنده است
مهربانی کن ، که دل ، با مهربانی زنده است

شکر خالق را بگوی و جسم بی جانی نباش
روح ما هر لحظه با حمد زبانی زنده است

 

شهادت

این سیر، روحانیست ، پَر معنا ندارد
در این تقرب دردِ سر معنا ندارد

عابد شهید است و ولا شهد الشهودش
عند النظر را سیم و زر معنا ندارد
 

شهادت ...

هر که را این خاندان بر مهر ، بندش می کنند
پیش چشم عالمی شیرین چو قندش می کنند

با تعبد در مقام مرتضی و همسرش
عبد دربار علی را ارجمندش می کنند

 

تقدیم به شهدای مدافع حرم
برای شهید جهاد مغنیه

میان صحن حرم ها به روی هر کاشی
به اشک دیده نوشتم ، جهاد... داداشی...
چه می شود گل نازم برادرم باشی
که شب به شب بکشم از مه تو نقاشی

جهاد، رفتی و من بی تو بی صفا ماندم
ببین ز قافله ی عشق، باز جا ماندم

سیاسی

تا نباشد چیزکی شاعر نگوید چیزها
دلخورم از داعشی ها از گنه لبریزها
از فروکاران گندم در زمین ری ریا
از طلاجویان پست از دست این خونریزها

مناجات با خدا و امام رضا (ع)
و گریز به روضه حضرت علی اکبر (ع)

مه عشق است بیایید خدا منتظر است
بشتابید که ارباب سخا منتظر است
بهر بخشایش هر جرم و خطا منتظر است
راه گم کرده بیا راهنما منتظر است

کاش باشیم، به دربار سلیمان، موری
تا به کی قسمت ما هست غم مهجوری

خسته ام از همه و از خودم حتی چه کنم
شده ام بنده ولی بنده ی دنیا چه کنم

بی توکل تر از آنم که به تو تکیه کنم
فکر هر روز من این است که فردا چه کنم