زبانحال حضرت زينب (س) با حضرت سيدالشهداء (ع)

من که از روز ازل شور تو در سر دارم
گله از کعب نی و نیزه ی کافر دارم
بهردیدار تنت اهل حرم بی تابند
من چگونه تن صد چاک تو را بردارم

حاجتم را ندهی من ز نفس می افتم
از تو یک خواسته در این دم آخر دارم

می شود اذن دهی لب به رگت بگذارم
بوسه از حنجر خونین تو من بردارم

می شود باز صدایم بزنی از آن لب
می شود باز بگویی تو به من "یا زینب"

ای پناه همه ی اهل حرم درکم کن
بشنو ناله و آهم شده "یارب یارب"

به سره نیزه نظر کردم و دیدم ای داد...
آسمان گشته پر از خون و دو چشمت کوکب

به همان بوسه که زهرا ز گلویت برداشت
سر خونین تو را شمر ز مویت برداشت ....

جعفر ابوالفتحی