حسین جانم (ع)

عطایم کن که بی لطفت چو عبدی زار و مسکینم
نظر بنما که در یک گوشه از شش گوشه بنشینم

به وقت مردنم نام تو را هر لحظه می خوانم
و از این دلخوشم آن دم تو می آیی به بالینم
 

نمی ترسم ز تاریکی قبر و عرصه ی محشر
که اکسیر ولایت می کند هر لحظه تضمینم

مرا هم خاک نعلینت حسابم کن گل زهرا(س)
که زیر پای زرسازت بری از جشن تدفینم

قرارش داده رب العالمین از بهر اندوهم
به خاک کربلای تو دوای درد و تسکینم

تمام فخرم این باشد برایت گریه می بارم
به اشک چشم و مژگان تر خود رشک پروینم

تویی ایمان تویی فرقان ، تو ای یاسین قرآنم
بیا ای حاء دلچسبم تو بعد از یاء و بر سینم

میان نیستی خود تکثر دارم از جودت
که من در فرش عرشینم ، که من از عشر ، عشرینم

حسین ای ریح بستانم، حسین ای روح و ریحانم
حسین ای عشق زیبایم حسین ای شور شیرینم

 

جعفر ابوالفتحی