بمناسبت میلاد حضرت معصومه (سلام الله علیها)


زایری از تبار سلمانم
صاف و ساده شبیه بارانم
غیر نام تو را نمیدانم
من که چون گرد و خاک ایوانم

آمدم تا کنی تو مهمانم
 

شب میلادت از دم خانه
جان سپردم به دست جانانه
چون کبوتر رها و مستانه
راهی قم شدم پی دانه

مورم و بنده ی سلیمانم
 
کن قبول از گدای خود کم را
بیت های کمی منظم را
قلب از مهر تو مکرم را
خوان تو داده نان دو عالم را

سایل تکه ای از آن نانم

فاطمه مظهری رفیق خدا
زینب دیگری به بیت ولا
بهترین خواهر امام رضا
مریمی، هاجر، آسیه ، حوا

لقبت جنت است میدانم

با گدایی به محضرت ای دل
شد ملک به فرشته گی نایل
ای کرم با کرامتت کامل
بر دل من قدم گذار "ادخل"

" نه" نیاور بیا نرنجانم

آمدی قم شبیه جنت شد
با حضور تو شهر برکت شد
خاک شورش حریم عزت شد
قسمت مردمش شفاعت شد

ای شفیع دل پریشانم

مشعل علم را فروزاندی
جسم عقله نگاه سن جاندی
سوز لرون عین بطن قرآندی
منه عشقون دلیل ایماندی

دین و ایمان و روح و ریحانم

 کوه خضر از نگات پاینده
جمکران هم به تو پناهنده
پادشاهی قم برازنده
بر تو ای آفتاب تابنده

نزد تاجت چو باد رقصانم

صنع قرآن و بطن یاسینی
مستجابی همیشه آمینی
من شنیدم خدای مسکینی
ای که احوال ذره میبینی

زیر پای تو ذره می مانم


جعفر ابوالفتحی