یا صاحب الزمان )عج(

بنده ام آمده ام بر در آن بنده نواز
تا در لطف کند بر من بی مرتبه باز


 

عجبی نیست ز شوق مه منظومه ی عشق
دود خاکستر دل روی بیارد به فراز

خارم و آرزوی جان و جنانم این است
رکعتی پشت گل فاطمه افتم به نماز

باز پایین برود کفه ی موی مه ما
اگر افتد همه ی دهر در آن سوی تراز

ترسم از کثرت بی هوشی معقولات است
کاش بیرون نشود یار من از پرده راز

ز کرمخانه ی آن یار چه باید خواهم
منم و کوتهی جانم و این دست نیاز

زیر آن ابر که باران کرم می بارد
همه از دست درازند و من از روده دراز

جعفر ابوالفتحی