یا صاحب الزمان عج

نظر نما که به پای تو عاشقانه بمیرم
ز سحر چشم تو افسون شوم فسانه بمیرم
در آستان تو هر دم ز هجر روی تو سوزم
اگر مه تو نیاید در آستانه بمیرم

دوباره زلف رها کن که باد موی تو باشم
ز هر کرانه بیفتم به هر بهانه بمیرم
رضا نده که چو مرغی ، میان لانه نشینم
خمار دانه بمانم خمار دانه بمیرم
منی که ماهی دردم ز شوق آب لبانت
چه بهتر است که بیرون ز حوض خانه بمیرم
رضا نده مه نازم، منی که تشنه ی نورم
بدون رؤیت رویت ، در این زمانه بمیرم
غزل شدم که ز پلکت ، کمی ترانه بسازم
ز زهر هر مژه نوشم که شاعرانه بمیرم
شنیده ام که تو شبگرد دوستان شهیدی
خودت دعا بنما تا که من شبانه بمیرم
 

جعفر ابوالفتحی