مناجاتی حضرت صاحب الزمان (عج)


نگو به ما که غم هجر یار شیرین است
که نا چشیده نداند چقدر سنگین است

همیشه خاک ترین باش و تشنه ی دیدار
مسیر آب در این دار، رو به پایین است

 

مرا ز گردش این روزگار بردارید
که زندگی بدون نگار، ننگین است

فدایت ای مه نازی که در خفا و علن
دو دیده هم که ببندی دلت جهانبین است

ز خاک من چو گذشتی غبار پایت را
ز دامنت بتکان کین غبار تسکین است

همان قدر که به بام تو مرغ آمین است
به پشت این دل تاریک دست نفرین است



جعفر ابوالفتحی