بسم_الله_الرحمن_الرحیم 

یا موسی ابن جعفر سلام الله علیه

نمیدانم چرا هر وقت قلبم زار و مضطر شد

دخیل گوشه ای از مرقد "موسی ابن جعفر" شد

جهان در چشم من تاریک تر بود از شب بی ماه

که بردم نام آقا را و دنیایم منوّر شد

به فکر گنبد زرد و سرای دلکشش بودم

که یکباره دو تا دستم مبدّل به دو تا پر شد

گشودم دیده ی خود را... فقط این جمله را گفتم

خدا را شکر چشمم با ضریح او برابر شد

همین که دیده هایم با ضریح او برابر شد

همین که درد و دلهایم به آه و گریه منجر شد

نمیدانم چرا مردم همه گفتند "یا زهرا"

نمیدانم چرا روضه شروع از نام "مادر" شد

شبیه مادرش زهرا از او یک سایه باقی ماند

تنش در بند " سندی ابن شاهک" بس که لاغر شد

چه با عزت از آن زندان پر از درد خارج شد

چه با عزت تنش تشییع بر یک لنگه ی در شد

کسی فریاد زد " هذا امام الرافضی" ای وای ...

به روی دست یک بد ذات تابوتش شناور شد