امام زمان (عج)

گر یک نظرت بر دل دیوانه بیفتد
 مستانه دلم بر کف میخانه بیفتد

خاکستری از دلشده بر جای بماند
آتش به سر شهپر پروانه بیفتد

 

از دار رها گردد و در جسم نیاید
جان من اگر در پی جانانه بیفتد
 
تا صبح نخفتم که تو از پرده درآیی
مهتاب تو بر پرده ی این خانه بیفتد

هرگز نکند بر نظر ماه، نظاره
چشمی که به مهپاره ی بیگانه بیفتد

از رنگ حنایی نگاه تو به هر دم
نای من سودا زده حنانه بیفتد

لکنت نپسندم ز دلم مرثیه خوانم
از نام تو گر نقطه و دندانه بیفتد

ای کاش ز دستان چمن پوش تو سرور
بر زلف رهانیده ی ما شانه بیفتد

می از سر پلک تو به پیمانه بیفتد
هوش از سر هر عالم فرزانه بیفتد

جعفر ابوالفتحی