حسین جان (ع)

مژگان قلم ، و آب دو دیده است جوهرم
بنویس من گدای توام شاه بی سرم
هر شب برای داغ تو اشکم روانه است
باور نمی کنی ، به خدا ، جان مادرم

ترسم به وقت مرگ نیایی و از غمت
هق هق شود تمام نفس های آخرم
من وقت روضه جای همه گریه می کنم
در روضه ات شبیه به جمع مکسرم
"یک روز می رسد که به آغوش گیرمت"1
آن روز ،روی دست رفیقان شناورم

جعفر ابوالفتحی